جوش خوردن استخوان با تکنولوژی های نوین درمانی

جوش خوردن یک استخوان شکسته ممکن است بین ۴ هفته یا تا ۶ ماه طول بکشد. هنگامی که یک استخوان شکسته جوش نمیخورد و یا احتمال کمی وجود دارد که بدون جراحی ترمیم شود، این حالت به عنوان جوش نخوردن استخوان در نظر گرفته می شود. از مهمترین دلایل عدم جوش خوردگی استخوان می توان به عدم خونرسانی کافی به محل آسیب دیده، عفونت، شدت آسیب اولیه و بیماری های زمینه ای که روند بهبودی را کند می کنند، اشاره کرد.

درمان‌ها و روش‌های نوظهور برای تسریع جوش خوردن استخوان در خط مقدم تحقیقات و نوآوری‌های پزشکی قرار دارند. با سل تک بیوژن همراه باشید تا برخی از این پیشرفت‌های درمانی و تکنولوژی های نوین در حوزه جوش خوردن استخوان را بررسی کرده است.

تکنولوژی های نوین در درمان جوش خوردن استخوان

درمان با سلول‌های بنیادی

درمان با سلول‌های بنیادی شامل استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSCs) برای بهبود بازسازی و جوش خوردن استخوان است. سلول های مزانشیمی می‌توانند به سلول‌های استخوانی (استئوبلاست‌ها) تمایز پیدا کنند و در موارد شکستگی‌های شدید  به بهبود جوش خوردن استخوان کمک کنند. این سلول‌ها می‌توانند از مغز استخوان، بافت چربی یا خون بند ناف بیمار برداشت شده و به محل شکستگی تزریق شوند.

این سلول‌ها می‌توانند به طور مستقیم به محل شکستگی تزریق شوند یا برای تولید بافت استخوانی در آزمایشگاه استفاده شوند و سپس به بدن بیمار پیوند زده شوند. به روش استخراج سلول بنیادی از بافت چربی اگزوزوم درمانی گفته میشود که در تسریع روند جوش خوردن استخوان موثر است.

پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)

درمان PRP شامل تزریق محلول غلیظی از پلاکت‌های خود بیمار به محل شکستگی است. پلاکت‌ها حاوی فاکتورهای رشد هستند که می‌توانند بهبود استخوان و بازسازی بافت را تحریک کنند. PRP می‌تواند با درمان‌های دیگر بر روی داربست‌ها زیست تخمیر ترکیب شود تا اثربخشی آن را در جوش خوردن استخوان تقویت کند.

پی آر پی چگونه تولید می شود؟

این ماده درمانی، با استفاده از خون خود فرد و قرار گرفتن در دستگاه سانتریفیوژ با چرخش سریع، پلاسما های سرشار از پلاکت را از سایر بخش های خون جدا می کند. در واقع این ماده دارای فاکتور های رشد بوده و تاثیر بسیاری در تحریک سلول ها به منظور بازسازی بافت های آسیب دیده دارد. همچنین PRP در کاهش التهاب و علائم اسیب دیدگی بسیار موثر می باشد.

تزریق پی آر پی چه مزایایی دارد؟

• دارای عوارضی کم و جزئی
• موثر در بهبود محل اسیب دیده
• دارای تاثیر درمانی بسیار موثر و مفید
• یک درمان غیر تهاجمی و بدون جراحی
• پیشگیری از پیشرفت و شدت آسیب وارد شده
• بهبود اندام ها توسط پلاکت های موجود در خون خود فرد

مراحل تزریق پی ار پی

ابتدا به مقدار مورد نیاز، حدود 15 الی 50 میلی لیتر از خون خود بیماران گرفته می شود، و با قرارگیری خون داخل دستگاه های سانتریفیوژ، پلاسمای حاوی پلاکت از سایر مواد دیگر جدا خواهد شد. سپس پزشک پلاکت ها را برای تزریق پی ار پی آماده کرده و ناحیه آسیب دیده را به خوبی ضد عفونی می کند. در این مرحله متخصص ارتوپد به آرامی پی آر پی را با استفاده از یک سرنگ به مفصل و یا محل اسیب دیده تزریق کرده، و محل مورد نظر را پانسمان می کند.

چه مواردی با پی آر پی درمان می شود؟

به طور کلی می توان گفت این روش علاوه بر درمان در روند بهبودی و کاهش دوره نقاهت نقش مهمی دارد. از جمله موارد قابل درمان و موثر در بهبودی به این روش :

آسیب دیدگی ها: دیسک کمر، آرتوروز زانو و شانه، مفصل ران و همچنین مچ پا، درد و نقص عملکرد مفاصل و سندرم تونل کارپال، التهاب تاندون و رباط، پیچ خوردگی مچ پا و دست، آسیب دیدگی های زانو و آسیب دیدگی های شانه و غیره است، که در ادامه درمان آن ها با استفاده از تزریق پی آر پی را توضیح خواهیم داد.

آسیب دیدگی زانو : بروز هرگونه اسیب در زانو از جمله: پارگی تاندون آشیل و یا آرتوروز، آسیب عضلات چهارسررانی و عضلات همسترینگ و غیره را می توان با استفاده از تزریق پلاکت های خون خود افراد درمان کرد و روند بهبودی آن را نیز افزایش داد.

آسیب دیدگی تاندون مزمن : با استفاده از تزریق پی آر پی می توان اسیب دیگی های تاندون، عارضه تنیس البو که نوعی اسیب شایع در تاندون های آرنج می باشد را به میزان چشمگیری بهبود بخشید.

آسیب دیدگی های رباط و عضلات : ورزشکاران از جمله پر طرفدار ترین افراد در استفاده از روش PRP می باشند.
آن ها به منظور رفع آسیب دیدگی های عضلانی، رباط و کشیدگی تاندون، عضلات شانه و پا و غیره، از تزریق پی آر پی برای بهبود مشکلات و آسیب دیدگی های خود بهره می برند.

شکستگی ها : با بروز شکستگی در هر یک از اندام های بدن روند بهبودی بسیار کند خواهد شد. بنابراین با بکارگیری از پی ار پی می توان سرعت بهبود و جوش خوردگی استخوان ها را نیز افزایش داد.

جراحی : امروزه برخی از پزشکان به منظور تسریع در روند بهبودی بافت ها، به هنگام جراحی از پی آر پی استفاده می کنند.

ترمیم بافت های اسیب دیده : بدن انسان به طور طبیعی در صورت وجود التهاب در غضروف ها و مفاصل شروع به ترمیم بافت های اسیب دیده می کند. اما با بکارگیری از PRP می توان روند بهبود التهاب را به مقدار چشم گیری افزایش دهد، تا بدن زمان و انرژی کافی را برای ترمیم بافت های اسیب دیده داشته باشد.

کاهش التهاب : با تزریق پی آر پی به هنگام وجود اسیب در مفاصل و اندام ها، فاکتورهای رشد بدن سبب تحریک بدن شده تا به تولید فیبروبلاست و اندوتلیال بیشتری بپردازد که در کاهش التهاب نقش بسیار مهمی دارد. این فاکتور ها در تولید عروق خونی به منظور افزایش سطح گردش خون در ناحیه اسیب دیده بسیار تاثیر گذار هستند.

ژن درمانی

این روش شامل انتقال ژن‌های کدکننده برای فاکتورهای استئوژنیک (استخوان ساز) به طور مستقیم به سلول‌های محل آسیب و شکستگی است. ژن درمانی می‌تواند رشد استخوان را با استفاده از ناقل‌های ویروسی برای تحویل ژن‌های کد کننده فاکتورهای رشد مانند پروتئین‌های مورفوژنتیک استخوانی (BMPs) تحریک کرده و فرآیند جوش خوردن استخوان را تسریع کند. ژن درمانی در حال حاضر در مرحله تحقیقاتی قرار دارد.

درمان اکسیژن هایپرباریک (HBOT)

اکسیژن هایپرباریک شامل تنفس اکسیژن خالص در یک اتاقک مخصوص است. این درمان غلظت اکسیژن در خون را افزایش می‌دهد که می‌تواند فرآیند ترمیم را با بهبود اکسیژناسیون بافت، کاهش التهاب و تحریک تولید فاکتورهای رشد بهبود بخشد و در نتیجه جوش خوردن استخوان را تسریع کند.

درمان با مگنت

این روش از میدان‌های مغناطیسی برای بهبود ترمیم استخوان و کاهش درد استفاده می‌کند. این روش غیرتهاجمی است و پتانسیل زیادی برای بهبود فرآیند ترمیم استخوان و جوش خوردن استخوان دارد.

فوتوبیومودولاسیون (PBM)

لیزردرمانی از طول موج‌های خاص نور برای تحریک فعالیت سلولی و تسریع جوش خوردن استخوان استفاده می‌کند. این درمان غیرتهاجمی با افزایش فعالیت استئوبلاست‌ها و کاهش التهاب در محل شکستگی فراید جوش خوردن استخوان را تسریع میکند.

محرک‌های استخوان قابل حمل

دستگاه‌های قابل حملی که میدان‌های الکترومغناطیسی پالسی (PEMF) یا اولتراسوند پالسی با شدت کم (LIPUS) را تولید میکنند می‌توانند برای تحریک بهبود جوش خوردگی استخوان استفاده شوند. این دستگاه‌ها معمولاً روزانه استفاده می‌شوند و در تسریع فرآیند بهبود، به ویژه در عدم جوش خوردن استخوان و جوش خوردن تأخیری موثرند.

نانو تکنولوژی

نانو تکنولوژی شامل استفاده از نانو ذرات برای تحویل داروها، فاکتورهای رشد، ژن‌ها یا مواد استخوان ساز به طور مستقیم به محل شکستگی یا داربست های استخوانی زیست تخمیر در محل شکستگی است. نانو ذرات بعد از ورود به محل شکستگی با آزاد سازی فاکتور های رشد میتواند به جوش خوردن استخوان کمک کند.

1. پپتیدهای سنتتیک

پپتیدهای سنتتیکی که فعالیت فاکتورهای رشد طبیعی را تقلید می‌کنند برای ترمیم استخوان در حال توسعه هستند. برای مثال، P-15 یک پپتید سنتتیک است که میتواند در جوش خوردن استخوان شکسته را بهبود بخشد.

2. فاکتورهای رشد

پروتئین‌های مورفوژنتیک استخوان  به ویژه BMP-2 و BMP-7، برای تحریک تشکیل استخوان استفاده می‌شوند. سایر فاکتورهای رشد مانند فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGF) و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) باعث رگ‌زایی و استئوژنز می‌شوند.

3. بیوسرامیک‌های پیشرفته:

مواد بیوسرامیکی مانند هیدروکسی‌آپاتیت یا شیشه فعال زیستی می‌توانند به عنوان جایگزین‌های پیوند استخوان استفاده شوند. این مواد به رشد استخوان کمک کرده و به تدریج با استخوان طبیعی ادغام می‌شوند.

4. سیستم‌های تحویل هیدروژل:

هیدروژل‌ها می‌توانند عوامل رشد، سلول‌های بنیادی یا داروها را مستقیماً به محل شکستگی تحویل دهند. این مواد می‌توانند به طور مستمر و به مدت طولانی داروها را آزاد کنند و فرآیند جوش خوردن استخوان را تقویت کنند.