درمان چسبندگی داخل رحمی با PRP : چسبندگی رحم یا سندرم آشرمن (Asherman Syndrome)، نوعی چسبندگی در داخل رحم یا دهانه رحم است. این عارضه در خانم‌ها شایع است که باید به آن رسیدگی کنند. به‌خصوص اگر تصمیم به بارداری دارند. در این عارضه، گاهی دیواره‌های پشتی و جلویی رحم به هم می‌چسبند و در بعضی موارد دیگر، در قسمتی از رحم چسبندگی دیده میشود. چسبندگی رحم در واقع زمانی اتفاق می‌افتد، که یک بافت اسکار، میان دیواره‌های رحم قرار می‌گیرد و قسمت‌های مختلف دیواره رحم را به هم می‌چسباند. این چسبندگی درجات مختلفی دارد. برای بررسی بیشتر تا پایان مقاله با سل تک بیوژن همراه باشید.
علائم چسبندگی رحم چیست؟
چسبندگی ممکن است باعث درد شود، از جمله دردهای شدید قاعدگی یا درد در حین رابطه جنسی. چسبندگی‌ها ممکن است باعث خونریزی غیرطبیعی قاعدگی، دوره‌های قاعدگی بسیار خفیف یا فقدان کامل خونریزی قاعدگی شوند. با این حال، ممکن است هیچ علائم واضحی نیز نداشته باشید.
اگر پریودهای شما کم .یا نامنظم است، ممکن است به دلیل شرایط دیگری باشد، مانند:
بارداری
استرس
کاهش وزن ناگهانی
چاقی
ورزش بیش از حد
مصرف قرص ضد بارداری
یائسگی
سندرم تخمدان پلی کیستیک
علل چسبندگی رحم چیست؟
چسبندگی رحم زمانی اتفاق می افتد که به رحم آسیبی وارد شود. شایع ترین علت چسبندگی رحم آسیب به اندومتر داخل رحم پس از یک عمل جراحی یا عفونت است. اتساع و کورتاژ یک روش جراحی رایج است که می تواند برای عوارض بارداری مانند سقط جنین، خاتمه یا برداشتن بافت جفت و شرایط زنان و زایمان که باعث خونریزی غیرطبیعی می شود انجام شود. شامل باز کردن دهانه رحم و برداشتن مقداری از بافت در حفره رحم است.
سایر علل کمتر شایع چسبندگی رحم شامل برداشتن فیبروم رحم با جراحی (میومکتومی) یا سپتوم رحم، سزارین، آمبولیزاسیون و عفونت (اندومتریت) است. البته سزارین و جراحی زمانی باعث چسبندکی رحم می شوند که به دنبال آن ها عفونت ایجاد شود، وگرنه سزارین به تنهایی نمی تواند عامل ایجاد این عارضه باشد.
انواع چسبندگی رحم
چسبندگی رحم بر اساس میزان بزرگی اسکار و ناحیه‌ای که چسبندگی در آن ایجاد شده به چند گروه تقسیم میشود:
چسبندگی خفیف: در این نوع از چسبندگی، معمولا کمتر از یک سوم رحم درگیر چسبندگی میشود.
چسبندگی متوسط: این نوع چسبندگی معمولاً دو سوم رحم را درگیر میکند. یکی از نشانه‌های این چسبندگی، قاعدگی خفیف است.
چسبندگی شدید: در این حالت، بیش از دو سوم رحم درگیر چسبندگی میشود. در این شرایط، خونریزی قاعدگی تقریباً قطع خواهد شد.
چسبندگی رحم چگونه بر باروری تأثیر می گذارد؟
سندروم آشرمن (چسبندگی رحم و جفت) به شکل‌های زیر می‌تواند بر بارداری تاثیر بگذارد:
- جفت آکرتا: در این وضعیت، چسبندگی رحم جفت خود را بیش از حد عمیق به دیواره رحم می‌چسباند. این اتفاق منجر به بارداری پرخطر میشود. حتی ممکن است پس از تولد نوزاد، تمام یا بخشی از بافت اسکار چسبیده باقی بماند و باعث خونریزی بیش از حد شود.
- جفت سر راهی: در این وضعیت جفت دهانه رحم را مسدود میشود که ممکن است باعث خونریزی شدید در دوران بارداری و زایمان شود. همچنین خطر زایمان زودرس را افزایش می‌دهد.
- خونریزی بیش از حد: این وضعیت می‌تواند منجر به از دست دادن بارداری، عفونت یا حاملگی خارج رحمی شود. حاملگی خارج رحمی حاملگی است که در لوله فالوپ شما اتفاق می‌افتد.
سندرم آشرمن یک وضعیت تهدید کننده زندگی نیست، اما ممکن است شما را در معرض سقط‌های مکرر و نازایی قرار دهد. اگر شما نازا شوید، دیگر نمی‌توانید فرزندی به دنیا بیاورید. مطمئن شوید که به طور منظم به پزشک مراجعه می‌کنید تا در صورت داشتن چسبندگی داخل رحمی، بارداری شما را تحت نظر داشته باشند.
اثربخشی PRP در درمان چسبندگی داخل رحمی
چسبندگی داخل رحم یکی از مشکلات شایع در زنان است که ممکن است به علت عفونت‌ها، عمل جراحی، تروما یا عوامل دیگر ایجاد شود. این مشکل می‌تواند باعث مشکلات جدی نظیر بی‌اشتهایی جنسی، ناباروری یا درد شدید اندام تناسلی شود. برای درمان این مشکلات، از روش‌های مختلفی استفاده میشود و یکی از روش‌های جدید استفاده از PRP یا پلاسمای غنی از پلاکت است.
PRP یک روش درمانی است که از خون بیمار برای تقویت بافت‌های مختلف بدن استفاده میشود. در این روش، خون بیمار گرفته شده و پس از جدا کردن قسمت پلاسمای غنی از پلاکت، این محلول به قسمت مورد نیاز برای درمان تزریق میشود. PRP می‌تواند بهبودی قابل توجهی در مشکلات چسبندگی داخل رحم ایجاد کند، زیرا این محلول می‌تواند فرایند التیام بافت‌های آسیب دیده را تسریع کند و به تقویت بافت‌ها کمک کند.
در نتیجه، PRP می‌تواند به عنوان یک روش درمانی جدید و موثر برای مشکلات چسبندگی داخل رحم مورد استفاده قرار گیرد. این روش با افزایش فرایند التیام و تقویت بافت‌ها می‌تواند بهبود قابل توجهی در علائم و عوارض این مشکل ایجاد کند و به زنان کمک کند تا از مشکلات ناباروری و درد شدید در اندام تناسلی کاسته شوند. اما بهتر است قبل از استفاده از این روش، با پزشک خود مشورت کنید و مزایا و معایب آن را به طور کامل مورد بررسی قرار دهید.
مطالعات اخیر نشان داده‌اند که استفاده از PRP در درمان چسبندگی داخل رحمی می‌تواند بهبود قابل توجهی در شرایط بیماران ایجاد کند. این فرایند باعث افزایش ترمیم بافت‌ها، کاهش التهاب و بهبود عملکرد سلول‌های بیمار میشود.
PRP یا پلاکت ریچ پلاسما: چیست؟
PRP یا پلاکت ریچ پلاسما یک فرایند درمانی نوین است که از خون بیمار برای تقویت بافت‌ها و بهبود زخم‌ها استفاده میشود. این فرایند از پلاکت‌های خون بیمار برای تولید عوامل رشد و فراهم آوردن شرایط بهتر برای بهبود بافت‌ها استفاده میکند.
مراحل تزریق پی آر پی رحم شامل مراحل زیر است :
1- نمونه ای از خون شما گرفته میشود. مقدار این نمونهٔ خون به این بستگی دارد که پی آر پی به کدام قسمت بدن تزریق میشود.
2- خون گرفته شده در دستگاه سانتریفوژ قرار داده میشود. سانتریفوژ دستگاهی است که به سرعت میچرخد و اجزاء تشکیل دهندهٔ خون را از یکدیگر جدا میکند. فرایند جداسازی اجزاء خون حدود ۱۵ دقیقه زمان میبرد.
3- تکنسین پلاسمای جداشده را برای تزریق به قسمت آسیب دیدهٔ موردنظر آماده میکند.
4- پزشک متخصص نازایی و آی وی اف ، قبل از کاشت جنین ، پی آرپی را توسط یک کاتتر ظریف به داخل رحم تزریق میکند.
مزایای استفاده از PRP در درمان چسبندگی داخل رحمی
PRP یا پلاسمای غنی از پلاکت، یک روش درمانی جدید است که در سال‌های اخیر برای درمان مشکلات مختلف پزشکی به کار گرفته شده است. یکی از مشکلات شایع در زنان، چسبندگی داخل رحمی است که می‌تواند باعث عقب‌اندازی و نازایی شود. استفاده از PRP به عنوان یک روش درمانی برای این مشکل، به دلایل زیر می‌تواند موثر باشد.
یکی از مزایای استفاده از PRP در درمان چسبندگی داخل رحمی، این است که این روش از منابع خود بدن برای ترمیم و بهبود استفاده میکند. پلاسمای غنی از پلاکت حاوی فاکتورهای رشدی است که به ترمیم بافت‌های مختلف کمک می‌کنند. این فاکتورها با فعال‌سازی سلول‌های بدن، باعث بهبود فرآیند التیام و ترمیم بافت‌های آسیب دیده می‌شوند. بنابراین، PRP می‌تواند بهبود قابل توجهی در مشکل چسبندگی داخل رحمی ایجاد کند.
در ضمن، استفاده از PRP به عنوان یک روش درمانی برای چسبندگی داخل رحمی، ریسک کمتری نسبت به روش‌های جراحی دیگر دارد. این روش غیر جراحی است و بدون نیاز به برش یا جراحی باز استفاده میشود. بنابراین، بیماران با آسیب کمتر و زمان بهبودی کوتاه‌تری روبرو خواهند شد. همچنین، به دلیل استفاده از منابع خود بدن برای ترمیم، احتمال واکنش‌های نامطلوب و عوارض جانبی نیز کاهش می‌یابد. به این ترتیب، PRP می‌تواند یک روش ایمن و موثر برای درمان چسبندگی داخل رحمی باشد.
