آرتروز آرنج یکی از بیماری‌های شایع مفصل‌هاست که می‌تواند به شدت کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری معمولاً با درد، التهاب و محدودیت حرکتی همراه است و می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند سن، آسیب‌های قبلی، یا استرس مکرر به مفصل باشد. در سال‌های اخیر، درمان آرتروز آرنج با PRP به عنوان یک روش نوین و مؤثر در درمان آرتروز شناخته شده است.
این مقاله به بررسی جزئیات درمان آرتروز آرنج با PRP می‌پردازد و جنبه‌های مختلف این روش را تحلیل می‌کند. از جمله مباحثی که به آن‌ها خواهیم پرداخت می‌توان به تعریف PRP، روش‌های استخراج و تزریق آن و… اشاره می کنیم با سل تک بیوژن همراه باشید.
آرتروز آرنج:
یک بیماری شایع آرتروز آرنج به التهاب و تخریب مفصل آرنج اشاره دارد که می‌تواند به دلیل تغییرات سن، آسیب‌های قبلی یا استفاده مکرر از مفصل ایجاد شود. این بیماری معمولاً با درد، سفتی و کاهش دامنه حرکتی همراه است و می‌تواند فعالیت‌های روزمره فرد را تحت تأثیر قرار دهد.
بیماری التهابی مفصل (آرتریت) آرنج
-
عارضه آرنج تنیس بازان
عارضه آرنج تنیس بازان به التهاب تاندون‌هایی گفته می‌شود که عضلات ساعد را به بخش خارجی مفصل آرنج متصل می‌کنند. علت ایجاد این عارضه استفاده‌ی شدید از آرنج همراه با گرفتن مکرر اجسام و بلند کردن آن‌ها می باشد.
-
عارضه گلف بازان
این عارضه نیز زمانی ایجاد می‌شود که تاندون‌های متصل کننده‌ی عضلات ساعد به استخوان داخلی آرنج دچار التهاب شوند. این التهاب نیز به دلیل حرکات مکرر و استفاده‌ی بیش از حد ایجاد می‌شود.
-
التهاب بورس (بورسیت)
بورسیت به التهاب در کیسه‌های کوچک حاوی مایع (بورس) گفته می‌شود که وظیفه‌ی ضربه‌گیری را در مناطق بین تاندون و استخوان‌ها بر عهده دارند. با توجه به وظیفه ی ضربه گیری بورس استخوان آرنج ، که در ناحیه بین استخوان تیز پشت آرنج و پوست روی آن می باشد. درصورت تحریک شدن بورس ، مایع درون آن افزایش یافته و فرد دچار بورسیت می شود.
-
سندرم تونل کوبیتال
سندرم تونل کوبیتال به التهاب عصب اولنار در دست گفته می‌شود که باعث بی‌حسی یا ضعف در ناحیه‌ی کف دست می‌شود. عصب اولنار، حس انگشت کوچک و نیمی از انگشت حلقه را تأمین می‌کند.
-
سندرم تونل رادیال
سندرم تونل رادیال مشابه سندرم تونل کوبیتال می باشد اما با این تفاوت که در این بیماری عصب رادیال در آرنج تحت فشار قرار می‌گیرد. با این‌حال این بیماری بسیار نادر است.
پی آر پی چیست؟
تزریق پی آر پی (PRP) به آرنج دست یک درمان ایمن و مؤثر است و باعث کاهش بسیار زیاد درد افراد می‌شود. PRP یا همان Platelet_rich Plasma ، ماده‌ای غنی از پلاکت است که به آرنج دست آسیب‌دیده تزریق می‌شود. اما چگونه؟ برای تسریع درمان و بهبودی آسیب عضلانی، مفاصل و رباط‌ها، ابتدا از خون فرد متقاضی استفاده می‌شود.
حدود ۱۵ میلی‌لیتر خون لازم است و سپس ظرف نمونه در دستگاه سانتریفیوژ آزمایشگاهی قرار داده‌می‌شود. پس‌ازآن پلاکت جداشده از خون را خارج می‌کنند و برای تزریق از آن استفاده می‌کنند. تزریق پی آر پی (PRP) به آرنج دست، در حقیقت با استفاده از خون خود شخص و بهبود طبیعی تا زمان بهبودی کامل بافت آسیب‌دیده است. علاوه بر این، وجود فاکتور رشد در این ماده سبب کاهش درد و کمک به تسریع بهبودی بافت می‌شود.
در تحقیقات مربوط به تزریق پی آر پی، از گروه‌های مختلف آزمایشی استفاده‌شده است که تمامی آن‌ها یک دوره‌ی بهبودی نسبتاً طولانی اما با نتیجه‌ی بسیار عالی را گزارش کرده‌اند. اما درهرصورت این درمان با یک‌بار انجام قابل نتیجه‌گیری نیست و طبق تحقیقات، حدود ۳ بار تزریق برای کاهش درد و بهبودی بافت آرنج در نظر گرفته شد.
دوره‌ی درمان آرتروز آرنج با PRP
در تمامی بیماری‌ها، مشکلات عضلانی و… دوره‌ی درمان در افراد مختلف، متفاوت است. تزریق پی آر پی (PRP) به آرنج دست، با توجه به سن فرد، میزان و شدت آسیب‌دیدگی و همین‌طور مدت آسیب‌دیدگی دارای طول درمان متفاوت است. حتی ممکن است در برخی افراد با شرایط بسیار خوب بدنی و سیستم ترمیم قوی، مدت درمان به میزان قابل‌توجهی کوتاه‌تر از مابقی افراد باشد.
در کل باید بدانیم تزریق پی آر پی (PRP) به آرنج دست به‌دفعات متفاوتی بسته به شرایط بدنی فرد آسیب‌دیده انجام می‌شود. با توجه به فاصله‌ی موردنیاز بین تزریق‌ها و همچنین مؤثرتر بودن حدود ۳ تزریق، این پروسه حدود ۲ الی ۴ هفته به طول می‌انجامد. در کنار مدت‌زمان موردنیاز برای تزریق، به زمان برای کاهش درد و شروع روند بهبودی نیازمندیم. پس از شروع دوره‌های درمانی، درزمانی حدود ۳ الی ۴ هفته، بیمار کاهش درد را احساس می‌کند.
در طی مطالعات و تجربیات کسب‌شده، پس از گذشت این مدت‌زمانی و شروع روند بهبودی، طی ۶ هفته‌ی آتی می‌توانیم شاهد پیشرفت سریع روند بهبودی و کاهش هرچه بیشتر درد باشیم. تزریق پی آر پی (PRP) به آرنج دست، روی بعضی از افراد بهتر از دیگران اثر می‌کند که این مورد نشان‌دهنده‌ی وابستگی بسیار زیاد عملکرد این درمان به شرایط حال حاضر فرد آسیب‌دیده است. تمامی روند درمانی با توجه به وضعیت موجود و روند بهبودی فرد، حدود ۴ تا ۶ ماه می‌تواند زمان لازم داشته‌باشد.
مزایای درمان آرتروز آرنج با PRP
استفاده از PRP در درمان آرتروز آرنج مزایای متعددی دارد. از جمله این مزایا می‌توان به کاهش درد، بهبود دامنه حرکتی، و تسریع فرآیند بهبودی اشاره کرد. همچنین، این روش غیرجراحی بوده و خطرات و عوارض جانبی کمتری نسبت به جراحی‌های سنتی دارد.
دوره ریکاوری بعد از تزریق پی‌آرپی به آرنج
- توصیه می شود بعد از درمان، محل تزریق را با یک پانسمان ضدآب بپوشانید.
- استفاده از دستتان برای انجام فعالیت های روزمره هیچ منعی ندارد، اما حداقل باید تا 10 روز از انجام فعالیت های شدید با دستتان خودداری کنید.
- برای تسکین درد هم می توانید پاراستامول یا داروهای حاوی کدئین مصرف کنید.
- حداقل تا سه هفته بعد از تزریق نباید از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مثل ولتارول، ایبوپروفن، نوروفن و ناپروکسن استفاده کنید.
عوارض جانبی تزریق پی‌آرپی به آرنج
از عوارض شایع و کوتاه‌مدت این روش می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- قرمزی
- کبودی
- التهاب
- از خطرات کمتر شایع پی آر پی نیز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- عفونت
- خون ریزی
- آسیب عصبی
- آسیب بافتی
مقایسه PRP با سایر روش‌های درمانی
در مقایسه با سایر روش‌های درمانی مانند داروهای ضدالتهابی یا جراحی، PRP به عنوان یک گزینه ایمن‌تر و مؤثرتر مطرح می‌شود. در حالی که داروهای ضدالتهابی ممکن است عوارض جانبی زیادی داشته باشند، PRP به طور کلی عوارض کمتری دارد و می‌تواند به بهبود وضعیت بیمار کمک کند.
تجربه بیماران و نظرات پزشکان
تجربه بیماران در استفاده از PRP برای درمان آرتروز آرنج معمولاً مثبت است. بسیاری از بیماران از کاهش درد و بهبود دامنه حرکتی خود ابراز رضایت می‌کنند. همچنین، پزشکان نیز به طور فزاینده‌ای از این روش به عنوان یک گزینه درمانی مؤثر یاد می‌کنند و آن را به بیماران خود توصیه می‌کنند.
نتیجه‌گیری
در نهایت، درمان آرتروز آرنج با PRP به عنوان یک روش نوین و مؤثر در کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل شناخته می‌شود. با وجود مزایا و محدودیت‌های این روش، شواهد علمی و تجربیات بالینی نشان می‌دهد که PRP می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای بیماران مبتلا به آرتروز آرنج باشد. با توجه به پیشرفت‌های مستمر در این زمینه، انتظار می‌رود که در آینده شاهد توسعه روش‌های جدید و بهبودهای بیشتر در درمان این بیماری باشیم.
